Czy nieśmiertelne zwierzęta naprawdę istnieją – jak to możliwe, że te 5 zwierząt jest praktycznie nieśmiertelnych

Świat zwierząt to niezwykłe środowisko wypełnione stworzeniami, posiadającymi wiele niezwykłych i niepowtarzalnych zdolności. Badania nad nieśmiertelnością prowadzone są przez różne cywilizacje już od tysięcy lat. Średnia długość życia człowieka systematycznie rośnie, jednak ludzkość wciąż nie potrafi znaleźć sposobu na nieśmiertelność.

Niektórzy specjaliści wskazują, że rozwiązanie tej zagadki może być możliwe dzięki odtworzeniu zachowań niektórych gatunków fauny. Oto pięć praktycznie nieśmiertelnych zwierząt, których zdolności szokują środowisko naukowe na całym świecie!

Karaluchy

Karaluchy są najbardziej pospolitym gatunkiem z naszej listy. Szkodniki te mają niezwykłe umiejętności, dzięki którym klasyfikuje się je w zestawieniach najbardziej wytrzymałych nieśmiertelnych zwierząt na Ziemi. Które ich cechy decydują o wyjątkowych zdolnościach do przetrwania? Istotną rolę odgrywa tutaj sposób odżywania tych owadów. Karaluchy są wszystkożerne, dzięki czemu potrafią dostosować się do warunków otoczenia, pozbawionego pokarmu białkowo-cukrowego.

Niezwykła jest również budowa anatomiczna karaluchów. Układ nerwowy tych nieśmiertelnych zwierząt nie jest zlokalizowany w głowie. Składa się z rozprzestrzenionego po całym ciele systemu nerwów. Pozwala to na sprawowanie kontroli nad procesami oddychania, odżywiania oraz poruszania się, nawet w przypadku całkowitej dekapitacji. Dzięki temu owady te są uznawane za jeden z gatunków nieśmiertelnych zwierząt. Cecha ta, w połączeniu z dużą tolerancją na brak przyjmowania pożywienia, pozwala uzyskać wręcz niewiarygodny efekt.

Źródło: Pixabay

Homary

Innymi nieśmiertelnymi zwierzętami wyróżnionymi na naszej liście są homary. Budowa ciała większości organizmów żywych pozwala na określoną liczbę replikacji i regeneracji uszkodzonych komórek. Proces ten zachodzi w ciele człowieka, psa oraz każdego owada. Wyjątkowa sytuacja ma miejsce w przypadku homarów.

Homary nie umierają śmiercią naturalną. Te nieśmiertelne zwierzęta giną głównie w atakach drapieżników, którzy żywią się ich ciałami. DNA skorupiaków posiada wręcz nieograniczoną zdolność maksymalnych replikacji materiału genetycznego. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest znacząca ilość telomerazy w komórkach homarów. Enzym ten kontroluje proces zastępowania zużytych tkanek nowymi.

U większości zwierząt w DNA zapisana jest jednak informacja, dotycząca ilości maksymalnych podziałów komórkowych. U homarów nie istnieją jednak żadne ograniczenia, dlatego skorupiaki te są prawdziwie nieśmiertelnymi zwierzętami. Podobnie jak w przypadku zastępowania złuszczonego naskórka w ciele człowieka, u homarów „wymiana” zużytych komórek może trwać setki lat. Z tego powodu dokładne oszacowanie długości życia tych nieśmiertelnych zwierząt jest bardzo trudne.

Każdy osobnik żyje bowiem tak długo, jak tylko uda mu się uniknąć niebezpieczeństw ze strony środowiska naturalnego. Dzięki temu każdy homar może cieszyć się beztroskim życiem do momentu, w którym nie stanie się częścią dania głównego człowieka lub innych drapieżników.

Meduza Turittopsis nutricula

Nieśmiertelne zwierzęta najłatwiej spotkać w środowiskach wodnych. Nie bez znaczenia jest fakt, że głębie morskie oceanów na Ziemi, są wciąż zagadką dla badaczy tego tematu. Meduza Turritopsis nutricula posiada wyjątkową zdolność, która pozwala jej odradzać się nieskończoną ilość razy. Jak to możliwe?

Gatunek ten wykształcił umiejętność transdyferencjacji, czyli wracania do konkretnego stanu z cyklu rozwojowego danego osobnika. W praktyce oznacza to, że meduzy te mogą w dowolnym momencie przekształcić się w larwy. Te nieśmiertelne zwierzęta mogą dostosowywać swoje stadium rozwojowe do warunków panujących w otoczeniu. Dzięki temu ich zdolności przetrwania wydatnie się zwiększają.

Odkrycie tego niesamowitego faktu miało miejsce pod koniec ubiegłego wieku we Włoszech. Profesor Fernando Boero zauważył wspomniane larwy na dnie wyschniętego akwarium. Zjawisko transdyferencjacji było znane już wcześniej naukowcom, jednak dopiero u tego gatunku meduz obejmowało ono cały organizm.

Podobny mechanizm występuje na przykład u jaszczurek, posiadających zdolność regeneracji niektórych części ciała  -na przykład ogona. Zdolność ta jest przedmiotem badań naukowych, które mają w przyszłości umożliwić wykorzystanie tych procesów do celów medycznych.

Źródło: Pixabay

Niesporczaki

Innym gatunkiem nieśmiertelnych zwierząt, które charakteryzują się niezwykłymi umiejętnościami przetrwania, są niesporczaki. Uważa się, że bezkręgowce te mogą przetrwać nawet w przestrzeni kosmicznej oraz w warunkach nasilonego promieniowania. W niesprzyjającym otoczeniu środowiska niesporczaki wydzielają na powierzchnię swojego ciała woskową substancję, która chroni je przed działaniem sił mechanicznych. Działanie takie umożliwiają im konkretne geny, dzięki którym możliwe jest zastąpienie cząsteczek wody specjalnym białkiem.

Naukowcy prowadzą badania nad tymi stworzeniami, co w przyszłości ma przyczynić się do wydajniejszego transportu leków i zabezpieczania substancji w nieprzychylnych warunkach otoczenia. Mimo swojej prostoty te nieśmiertelne zwierzęta są uznawane za gatunek organizmów, który byłby w stanie przetrwać całkowitą zagładę Ziemi.

Stułbie

Stułbie są nazywane również hydrami, co ma ścisłe powiązanie z treścią starożytnych mitów o losach dzielnego Heraklesa. Antyczny heros według podań walczył ze stworzeniem, które nieustannie się regenerowało, przez co praktycznie niemożliwe było jego pokonanie. Stułbie to proste organizmy z grupy parzydełkowców, żyjące najczęściej w wodach słodkich. Ciało tych nieśmiertelnych zwierząt jest zbudowane głównie z komórek macierzystych, które nie wykazują tendencji do różnicowania się.

Dzięki temu budowa tych organizmów jest mało zróżnicowana. Umożliwia im to jednak niezwykle ważna umiejętność, jaką jest zdolność do nieustannej regeneracji. Komórki macierzyste są bowiem odnawiane przez cały czas, dzięki czemu nawet znaczne uszkodzenie danego osobnika nie musi kończyć się jego śmiercią.

O niezwykłych zdolnościach hydr decyduje też sposób ich rozmnażania. Podobnie jak większość z gatunków ze swojej gromady, te nieśmiertelne zwierzęta charakteryzuje bezpłciowy cykl rozwojowy.

Stułbie rozmnażają się na drodze pączkowania, dzięki czemu do powstania nowych osobników nie jest wymagany kontakt z innym przedstawicielem rzędu hydr. Stułbie to nie tylko nieśmiertelne zwierzęta, których umiejętności wprawiają naukowców w osłupienie. Ich ciała stanowią doskonałą bazę do badań nad rozwojem i leczeniem chorób nowotworowych.

Prosta konstrukcja ich budowy oraz przewaga komórek macierzystych pozwalają łatwiej zrozumieć większość mechanizmów, zachodzących w medycynie. Dostarczają one zatem naukowcom również ogromnej wiedzy na temat funkcjonowania komórkowego. Dzięki temu specjaliści na całym świecie mogą skupiać się na opracowywaniu skuteczniejszych metod leczenia i wykrywania wielu niebezpiecznych chorób.